Tam Ó Shanter
Ar an lá seo in Eanáir, ag cuimhneadh ar Burns,
`S an dícheall a scríomh sé (de réir mo thuairimse),
Seo blas "Tam O Shanter", an tus ar aon chaoí;
Ná bác le "Ode to a Haggis" ar bith.
Le cuidiú le daoine gan Béarla na hAlbain,
Caidé atá deanta ach "wee owersettin"?
Nach bhfuil iontach maith ach atá maith go leor
As duine á scriomh i ndiaidh breis is dhá bheoir
When chapman billies leave the street
And drouthy neibors neibors meet
As market days are wearing late
An' folk begin to tak the gate;
While we sit bouzin' at the nappy
An gettin' fou an unco happy,
We think na on the long Scots miles,
The mosses, waters, slaps and stiles,
That lie between us and our hame,
Where sits our sullen, sulky dame
Gathering her brows like gathering storm,
Nursing her wrath to keep it warm.
Nuair a théann na mangairí lácha abhaile,
'S buaileann fir thirime spallta le chéile,
'S lá an aonaigh ag éirí níos déanaí,
'S am dul abhaile ag druidim ar dhaoine,
Tá muidne lán-chaite ar leann láidir blasta
Ag éirí leathbháite is uafásach sásta,
Gan machnamh ar bith ar an achar ró-fhada,
An abar, an clábar, an guta, an pluda,
A luíonn go fóill idir seo is an teach
An áit ina fhanann ár máistreás go brách
Le púic ar a malaí mar púic ar an aimsir
Ag cothú a fraoich le choinneáil é láidir.
